Dalgalandımda duruldum..

Bir kitabın daha sonuna gelmiş bulunmaktayız. Jojo Moyes’in kitaplarını seviyorum. Anlatım tarzını, hikayelerini, insanın içine işleyen o sözcüklerini. İlk başlarda çok ağır ilerleyen ve “bu defa olmamış galiba” dedirten garip bi kitaptı. Ama sonlara doğru birden bi merak, bi hareketlenme, bi duygusallık sarıverdi ortalığı. Ve güzel bi sonlada bitiverdi yine her öyküsünde olduğu gibi. Farklı hayatlardan gelmiş birbirinden çok farklı o kadınların ortak gibi görünen ama aslında herbirinin bambaşka amaçlarla bi gemide umuda yolculuk yapmasını öyle güzel anlatmışki. Evet itiraf etmeliyimki daha önceki kitaplarındaki hikayeler daha bi heyecan vericiydi sanki ama buda hiç fena sayılmaz. Bazen hayat seni nerelere sürüklüyor sana nasıl bi son hazırlıyor bilemiyorsun. Bazen boşa kürek çekiyorsun, dalgalarla boşa savaşıyosun. Bazende tam o derin sularda boğuldum sanırken aslında yeni ve mutlu bi hayat içinmiş tüm bunlar diyosun karaya ayak bastığında. Herşeye rağmen denizi sevmeli, gerisi Allah kerim.. Rastgele kaptan👩‍✈️

Reklamlar